زندگی در صدف خویش گهر ساختن است/در دل شعله فرو رفتن و نگداختن است

صدف کوچک متوجه شد که از میان پوسته اش چند شن ریز وارد شده اند و توی

دلش نشسته اند.با این که چند دانه شن بیشتر نبودند،ولی دردش خیلی زیاد بود.صدف ها

هم با این که ساکت اند،حس دارند و درد را می فهمند.خیال می کنید صدف چه کرد؟

از دست شن هایی بی رحم شکایت کرد؟سر و صدا راه انداخت که چرا چنین وضیعت

دردناکی برای او پیش آمده؟  «نه»

هیچ کدام از این کارها را نکرد و فقط همین طور آرام  کف دریا نشست.به خودش گفت:«حالا

که نمی توانم شن ها را از بدنم بیرون کنم،سعی می کنم بهتر و بهترشان کنم.»

حالا سال های سال گذشته و دانه ی شن کوچک،که آن قدر آزارش می داد،تبدیل به یک

مروارید زیبا شده است،مرواریدی براق و درخشنده.

یک صدف کوچک با چند دانه شن چه ها نمی کند!و خدا می داند که اگر ما آدم ها با

چیز های کوچکی که آزارمان می دهند و وارد صدف زندگیمان می شوند،همان کاری را بکنیم

که صدف کوچک کرد،چه ها که نمی توانیم بکنیم.

«برای یادگیری آئین تأثیر گذاری باید تفاوت کنش و واکنش را بدانی.

کنش،بازتاب قدرتمندانه نسبت به شرایط سخت زندگی است و

واکنش،عمل منفعلانه-آه و ناله-است.»

منبع:خوشبختی ساختنی است نه یافتنی/مسعود لعلی

چگونه مؤمن را بشناسم؟

برای روایت باید ببیند که دل تسلیم خدا شده است و آنچه را خدا برای تو می پسندد

چه خوشی و نا خوشی آیا مخی پسندی که اگر پسندید مؤمن است.

البته اگر به این حد برسد حالا این دارای آثار بسیاری است که حین عبور از این نشاه به

نشاه دیگر با حسن عاقبت می رود.

اگر دل یک حالت تسلیم به قضای اللهی داشته باشد در روایات داریم که خداوند به او

عنایت خاصه می کند.

تقاضایت در دعا تسلیم به امرک باشد که این عاقبت به خیری دارد.

پس مرتبه ای از تقوا برایت عاقبت به خیری می آورد که دلت تسلیم خدا باشد.

منبع:توصیه هایی از علماء/تنظیم و گرداوری:محمد علی قاسمی

لقمان با کاروانی سفر می کرد.دزدان اموال کاروانیان را به یغما بردند.

آنان آه و ناله سر دادند،ولی لقمان همچنان شاد و خندان بود.

گفتنش:«مگر اندوختۀ تو را نبرده اند؟»

گفت:«اندوختۀ من در سینه ام نهان است و دزدان را بدان دسترسی نیست.»

منبع:حکمت های لقمانی/جواد نعیمی

مروی است صفیّه بنت عبد المطلب که عمۀ حضرت رسول الله (ص) است،روزی نزد حضرت

آمد در حالی که پیر شده بود،گفت:یا رسول الله دعا کن تا من به بهشت روم.

حضرت بر سبیل طیبت فرمود:زنان پیر به بهشت نخواهند رفت.صفیه از مجلس حضرت

برگشت و می گریست.حضرت تبسّم فرمود و گفت:او را خبردهید که اول پیر زنان جوان

شوند،آن گاه به بهشت روند و این آیت بخواند:انا انشأ نا هنّ انشاء فجعلنا هن ابکارا.

یعنی به درستی که ما بیافریدیم زنان را در دنیا آفریدنی پس خواهیم گردانید ایشان را دختران

بکر و دوشیزه در آخرت که ایشان را به بهشت در آریم.

منبع:ماه مجلس/محمد حسین مدرسی

یکی از نعمت های بزرگ الهی الفت و محبت است که در قلوب مسلمانان نهاده است.

چنانچه آنها را چون اعضای یک پیکر در درد و رنج و سرور و شادمانی هم شریک کرده

است.به تعبیر قرآن کریم تنها جامعۀ اسلامی است که آحادش رحمت متقابل دارند؛ چرا

که«خداوند متعال نعمت الغت را به قلوب ایشان ارزانی کرده» «تا در سایه این نعمت بزرگ

همه با هم برادر باشند»،پس ایشان را از اختلاف و تفرقه بر حذر داشته و می فرماید:

«و لا تکونوا کالذین تفرقوا و اختلفوا»مانند کسانی نباشید که اختلاف کردند و پراکنده شدند.

همچنین راه پرهیز از تفرقه را به ایشان آموخته،می فرماید:«واعتصموا بحبل الله و لا تفرقوا»

همگی به ریسمان محکم خدا چنگ بزنید و پراکنده نشوید.

از مجموع آیات و روایاتی که در این باب به دست ما رسیده می توان فهمید که خداوند متعال

به دوستی و الفت انسان ها به ویژه مسلمانان اهمیت بسیار می دهد و تفرقه و دوری را نمی پسندد.

پیامبر گرامی اسلام می فرماید:«کسی که برای خدا با کسی برادری کند،خداوند درجه ای در بهشت

به او می دهد که با هیچ عملی نمی توان به آن برسد.

امیر المؤمنین علی (ع) می فرماید:نا توان ترین مردمان کسی است که نتواند دوستی پیدا کند و

نا توان تر از او کسی است که دوستان خود را از دست بدهد.

پیامبر گرامی اسلام می فرماید:«هر کس را خداوند تعالی بخواهد خیری برساند،دوست صالحی به او

می دهد که اگر خدا را فراموش کرد به یاد آورد و اگر خدا را یاد کرد کمکش کند.

منبع:علم اخلاق/محمد رضا جبّاریان