کار ها را سخت نگیرید،سر سخت تر از انسان،چیزی نیست.

سکوت،سخن بزرگی است که که خداوند به گویا ترین زبان ها بخشیده است.

خداوند،قرآن را بر قلب پیامبر(ص)فرو فرستاد؛ما نیز آیات را در صفحه قلبمان بنویسیم.

اگر وقت کردید،به خودتان سری بزنید.

روزی که از پلکان «من»پایین بیاییم،هزاران نردبان تا پشت کهکشان ها پیش

پایمان نهاده می شود.

در دستور زبان عرفان،فعل چنین صرف می شود:من نیستم،تو نیستی،او هست

دل،معبد فرشتگان است،به شیطان اجازه اش ندهید.

گویا ترین پند؛کردار نیک است.

سزای سخن چین،نشنیدن است.

زبان،پرده دار پرده در است.

اگر از هشدار های آگاهان بر نخیزیم،سیلی روزگار بیدارمان خواهد کرد.

منبع:برای ریحانه/محمود اکبری