سلام،چراغ سبز آشنایی است.وقتی دو نفر به هم می رسند،نگاه ها که به

هم می افتد،چهره ها که رو در رو قرار می گیرد،نخستین علامت صداقت و

مودت و برادری،«سلام دادن» است و در پی آن،دست دادن و «مصافحه».

دو نفر را تصور کنید که به یکدیگر می رسند،آشنا و دوست هم هستند. در این

برخورد، بهتر است نخستین کلامشان چه باشد؟آیا مناسب تر از «سلام» چیزی

سراغ دارید؟

مفهوم سلام

سلام،نام خداست و تحیّت الهی،سفارش پیامبر است و امامان.تا آنجا که

فرموده اند:اگر کسی پیش از سلام،شروع به سخن کرد، جواب ندهید:

«مَن بَدَءَ باکلام قبلَ السّلامِ فَلا تُجیبوهُ.»

در حدیث دیگری امام صادق(ع)از قول خداوند نقل می کند که:بخیل،کسی

است که از سلام دادن به دیگری بخل ورزد:

«البَخیلُ مَن بَخِلَ بِالسّلامِ.»

دست دادن

مصافحه هم دوستی آور،کدورت زدا و محبت آفرین است.ما علاقۀ خود و

صمیمیت را بادست دادن ابراز می کنیم.این دستور مقدس و پر برکت اسلامی،

در تحکیم در رابطه های دوستی و اخوّت،ثمر بخش است.

امام باقر (ع)فرمود:هر دو نفر مؤمنی که با هم دست بدهند،دست خدا میان

دست آنان است و دست محبت الهی بیشتر با کسی است که طرف مقابل

را بیشتر دوست بدارد.


منبع:اخلاق ومعاشرت.استاد جواد محدثی