تو اگر می بینی بعضی ها در برابر سختی ها و بلا ها مثل کوه ایستاده اند

و مقاومند و صبورند،رازش درک همین نسبت است.

آنان عمر مثلاً 70ساله را که حدود 25000 روز است،روزهای اندکی می شمارند.

پس صبر می کنند و در برابر طوفانها می ایستند تا آن طرف خط که بی نهایت است

راحت باشند.در این سو پای ما آماده می گردد،با رنج و فشار و درد.

در این سو سخت می تازیم تا آن مقصد بی مرز.

فهم حقیقت دنیا که حقیر است و کوتاه از طرفی،و از سوی دیگر توجه به اینکه انسان همه

چیز را نو و جدید و برای همیشه می خواهد آدمی را به این نکته واقف می سازد که دنیا با

همه ی تنوعات و زرق و برقش جایی برای بار انداختن نیست چرا که رو به زوال و کهنگی

است.«انا جعلنا ما علی الارض زینةً لها … و انا لجاعلون ما علیها صعیداً جرزاً.»

و انسان در این گذر گاه باید با راهنمایی راه بلدی،خودش را به آن طرف خط،سالم برساند.

من صبر را از حضرت زینب (س) یاد گرفتم که در آن مصیبت و سختی فرمود:

« جز زیبایی چیزی ندیدم» خدا یا صبری هچون صبر حضرت زینب به ما عطا فرما.«آمین»