یک روز حضرت آیة الله ستوده (ره)در قم حین درس فرمود:یک وقت در مجلّه ای این سؤال را به

مسابقه گذاشتند:هرکس بگوید علّت فساد و سقوط یک جامعه و مملکت چیست به برندۀ این

مسابقه فلان مقدار جایزه می دهیم.

هر کسی پاسخی داده بود،یکی نوشته بود علت فساد و سقوط جامعه یک مملکت زمامداران

مملکت می باشند،چون فرموده اند:«اَنّاسُ علی دینِ مُلوکِهِم».

اگر زباغ رعیّت مَلِک خورد سیبی / برآورند غلامان او درخت از بیخ

دیگری نوشته بود:علت فساد جامعه،علما و دانشمندان هستند چون گفته اند:

« اِذا فَسَدَ العالِمُ فَسَدَ العالَمُ »ولی کسی که برنده شد،نوشته بود:

بسم الله الرحمن الرحیم

کَذِبَ،کَذبا،کذبوا،کذبتا،کذبنَ،کذبتَ،کذبتما،کذبتم،کذبتِ،کذبتما،کذبتنّ،کذبتُ،کذبنا.

به عقیدۀ من منشأ همۀ مفاسد و سقوط کشورها دروغ است.آن یک نفر دروغ می گوید،آن زنان دروغ می گویند،

آن مردان دروغ می گویند،والی به رعیّت دروغ می گوید،مردم به والی دروغ می گویند،همه به هم دروغ می گویند.

در نتیجه حسّ اعتماد از میان می رود و مردم در ادارۀ کشور بی تفاوت می شوند.آنگاه دشمن وارد صحنه می شود

و کشور به سقوط کشیده می شود.

منبع:ماه مجلس(کشکول مدرسی)/سید محمد حسین مدرسی،ص175